Το 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πλησιάζει…

Προωθούμε εκ μέρους της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης κάλεσμα προς συμμετοχή και το κείμενο του 17^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ- Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, που θα γίνει στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά (Σταυρούπολη) στις 4-6 Ιούλη.

Το 17^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ- Κοινωνικής Αλληλεγγύης θα γίνει και φέτος στις 4, 5 και 6 Ιούλη, στο πρώην Στρατόπεδο Παύλου Μελά, στη Σταυρούπολη. Με τη συμμετοχή πάνω από 160 συλλογικοτήτων (αντιρατσιστικών, μεταναστευτικών, κινηματικών, πολιτικών οργανώσεων, ΜΚΟ κά), με δεκάδες εργαστήρια και συζητήσεις και ακόμα περισσότερα πολιτιστικά γεγονότα, ελπίζουμε και φέτος να αποτελεί μία μεγάλη γιορτή της άλλης Θεσσαλονίκης, της Θεσσαλονίκης των φτωχών, των μεταναστών και των καταπιεσμένων.

Ταυτόχρονα όμως, θα αποτελεί και ένα σημείο συνάντησης των κοινωνικών αγώνων, έναν ανοιχτό χώρο ανταλλαγής εμπειριών και απόψεων, αποτίμησης αυτών που γίνανε μέχρι χτες  και- ακόμα περισσότερο- σχεδιασμού αυτών που θέλουμε και πρέπει να κάνουμε από αύριο. Εδώ και χρόνια άλλωστε, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ έχει διευρύνει το περιεχόμενο και την απεύθυνσή του, πέρα από το μεταναστευτικό, στα άλλα μεγάλα κοινωνικά μέτωπα που ανοίγονται· την κοινωνική αλληλεγγύη, τους εργατικούς αγώνες, τα κινήματα υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών. Φέτος ιδιαίτερα, ένας από βασικούς άξονες του φεστιβάλ θα είναι η φτώχεια, ο αποκλεισμός μεγάλων κοινωνικών ομάδων από βασικά δικαιώματα και αγαθά (όπως η στέγη, η τροφή, η δουλειά, η υγεία και η εκπαίδευση), αλλά και οι τοπικές και διεθνείς αντιστάσεις, οι αγώνες των φτωχών ενάντια στους πλούσιους και τις κυβερνήσεις τους για ζωή με αξιοπρέπεια.

Για το πολιτικό σκεπτικό, τις αφετηρίες και τους στόχους του Φεστιβάλ, μπορείτε να δείτε το κείμενο που έχουμε συμφωνήσει στη συνέλευση και επισυνάπτεται παρακάτω. Ωστόσο, το πραγματικό πολιτικό στίγμα του φεστιβάλ προκύπτει όχι τόσο από τα κείμενα, όσο από το πρόγραμμα των εργαστηρίων, των εκδηλώσεων και των συνελεύσεων. Εδώ και χρόνια, το πρόγραμμα αυτό προκύπτει «από τα κάτω προς τα πάνω», από τις προτάσεις δηλαδή των ίδιων των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στο φεστιβάλ και αναλαμβάνουν να οργανώσουν τις αντίστοιχες εκδηλώσεις για τις θεματικές στις οποίες παρεμβαίνουν. Με άλλα λόγια, το Φεστιβάλ λειτουργεί ως ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος συνάντησης, δίνοντας φωνή σε κάθε επιμέρους αντίσταση.

Στο ίδιο σχήμα θα προχωρήσουμε και φέτος. Περιμένουμε λοιπόν τις προτάσεις των συλλογικοτήτων για εργαστήρια, εκδηλώσεις ή συνελεύσεις που θέλουν να οργανώσουν στο πλαίσιο του 17^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ. Οι προτάσεις αυτές μπορεί να αφορούν οποιοδήποτε κοινωνικό ζήτημα. Προτείνουμε ωστόσο στις συλλογικότητες, για να ενισχύσουμε τα κοινά προτάγματα του Φεστιβάλ όπως τα συμφωνήσαμε στην ανοιχτή του συνέλευση, οι συλλογικότητες να λάβουν υπόψη τους παρακάτω άξονες:

• Αγώνες ενάντια στην ευρωπαϊκή συνοριακή πολιτική: στρατόπεδα συγκέντρωσης, ναυάγια, απελάσεις και επαναπροωθήσεις.
• Αγώνες για τη νομιμοποίηση και την κοινωνική εξίσωση των μεταναστών: νέο νομικό πλαίσιο, Μεταναστευτικός Κώδικας.
• Αντιφασιστική πάλη, από τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης ως τις χώρες της Ευρώπης.
• Διεθνείς εξεγέρσεις και αντιδράσεις: Ουκρανία, Βοσνία, Τουρκία, Μεξικό (Ζαπατίστας).
• Αγώνες ενάντια στη φτώχεια:
• Το δικαίωμα στη στέγη (αυτοοργάνωση αστέγων, πλειστηριασμοί κατοικιών, ρεύμα).
• Το δικαίωμα στην τροφή (κουζίνες αλληλεγγύης, παραγωγή).
• Το δικαίωμα στην εργασία (ανεργία).
• Το δικαίωμα στην υγεία.
• Το δικαίωμα στην εκπαίδευση.

• Αγώνας ενάντια στην καταστολή, το καθεστώς των φυλακών, τις διώξεις των πολιτικών κρατούμενων και προσφύγων.
• Αγώνες για τα δημόσια αγαθά (νερό, ΕΡΤ, Χαλκιδική, ΣΜΑ, Στρατόπεδα κά).
• Γυναικείο.
• Ομοφυλοφιλικό κίνημα.
• Τοξικοεξάρτηση και δικαιώματα.
• Ψυχική υγεία.
• Εργατική αυτοδιαχείριση.
• Αλληλέγγυα Οικονομία.
• Τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Ελλάδα.

Κάθε άλλη πρόταση που δεν εντάσσεται στις παραπάνω προτεραιότητες είναι φυσικά εξίσου καλοδεχούμενη.

Η τελική προθεσμία για την κατάθεση των προτάσεων είναι στις 18 Ιούνη. Ωστόσο, περιμένουμε τις προτάσεις όλων νωρίτερα (στις 4 Ιούνη), ώστε να έχουμε το περιθώριο μέχρι τότε να τις συζητήσουμε στις συνελεύσεις, να προτείνουμε συγχωνεύσεις και να καταλήξουμε συλλογικά σε ένα συνεκτικό, ενδιαφέρον και ριζοσπαστικό πρόγραμμα.

Παρακαλούμε όπως βοηθήσατε στην προώθηση του καλέσματος, προωθώντας το σε άλλες λίστες, συλλογικότητες, facebook, ιστοσελίδες κλπ.

Πληροφορίες και επικοινωνία στη συνέλευση της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας (κάθε Τετάρτη στις 8μμ στο Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών, Ερμού 23), στη λίστα της Αντιρατσιστικής ή στα 6976629310 (για προτάσεις σχετικά με το πρόγραμμα) και 6945944962 (για όποια άλλη πληροφορία).

Ακολουθεί το κείμενο του 17^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ

17^ο  Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ γιατί...

...ντόπιοι και ξένοι στεκόμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου. Δίνουμε όλοι μαζί τη μάχη για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, όπου άνθρωποι φυλακίζονται επ’ αόριστον χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα ποινικό αδίκημα. Σε μέρη σαν κι αυτά που υπήρχαν στη ναζιστική Γερμανία, σε μέρη όπου οι συνθήκες υγιεινής και η ιατρική περίθαλψη απουσιάζουν και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξευτελίζεται καθημερινά. Ταυτόχρονα, υψώνουμε τη φωνή μας ενάντια στην αφαίρεση του δικαιώματος  ψήφου στους «νόμιμα» διαμένοντες και την κατάργηση του νόμου για την ιθαγένεια.  Ενός νόμου που παρά τους ασφυκτικούς περιορισμούς έδινε για πρώτη φορά το αυτονόητο δικαίωμα στην υπηκοότητα στα παιδιά των μεταναστών, τα οποία γεννήθηκαν ή/και μεγάλωσαν σ’ αυτή τη χώρα. Ο συντηρητισμός και ο ρατσισμός όμως της ελληνικής κυβέρνησης δεν τελειώνει εδώ! Καταστέλλει και απαγορεύει την διαφορετικότητα απ’ όπου και αν προέρχεται. Αρνείται στα lgbtqi ζευγάρια το δικαίωμα στο γάμο και στην οικογένεια, ενώ ταυτόχρονα εξαπολύει πογκρόμ ενάντια στα τρανς άτομα και διώκει με λύσσα τις εκδιδόμενες γυναίκες. Κόβει τα επιδόματα αναπηρίας και με την κυνική αδιαφορία της αγνοεί τα προβλήματα προσβασιμότητας του δημόσιου χώρου που περιθωριοποιούν τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Σε όλα αυτά θα μας βρίσκει  συνέχεια απέναντί της!

...το αντιφασιστικό κίνημα είναι εδώ! Γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε να δοθεί  χώρος στους φασίστες και τη χρυσή αυγή. Γιατί δεν πρέπει να χαθούν κι άλλοι αντιφασίστες αγωνιστές, όπως ο Παύλος Φύσσας, και εργάτες- μετανάστες, όπως ο  Σαχτζάτ Λουκμάν, άνθρωποι που δολοφονήθηκαν  από την εγκληματική οργάνωση της χρυσής αυγής. Μια οργάνωση που διασπείρει το μίσος ανάμεσα στους φτωχούς υπηρετώντας τους πλούσιους  και δε διστάζει να προπαγανδίζει ναζιστικές ιδέες ακόμη και σε προνήπια. Που  έχει να επιδείξει μόνο τσαμπουκά και βία ενάντια σε γυναίκες αλλά και σε όποιον άλλο διαφωνεί μαζί της. Θέλουμε οι γειτονιές και οι πόλεις μας να είναι ανοιχτές σε όλους και όλοι μαζί μπορούμε και πρέπει να  σταματήσουμε τους εχθρούς της ελευθερίας. Γιατί το πρόβλημα μας δεν είναι ο μετανάστης, αλλά αυτό που γεννάει τη φτώχεια και την προσφυγιά, ο καπιταλισμός.

...οι διώξεις της κυβέρνησης ενάντια στη ναζιστική χρυσή αυγή ούτε μας πείθουν ούτε μας ικανοποιούν! Γιατί είναι η ίδια που μαζί με τα καθεστωτικά ΜΜΕ στήριξε και στηρίχτηκε στην άνοδο του φασισμού. Η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση ευθύνονται για τα ναυάγια στο Φαρμακονήσι, τη Λαμπεντούζα, και σε κάθε άκρη της Μεσογείου. Η πολιτική που χτίζει μια Ευρώπη- φρούριο για λίγους εκλεκτούς, υψώνοντας φράχτη στον Έβρο και ενισχύει ακροδεξιά κόμματα στη Γαλλία, την Ουκρανία (Λεπέν και Δεξιός Τομέας) και αλλού, ευθύνεται για το θάνατο πολλών ανθρώπων εντός και εκτός των συνόρων της.

...η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να εφαρμόσει κατά γράμμα όσα την προστάζουν, διώκει κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Ποινικοποιεί τους αγώνες των ναυτεργατών, των απεργών της Χαλυβουργικής, των εκπαιδευτικών, των καθαριστριών, του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη του χρυσού στη Χαλκιδική και τόσους άλλους. Στέλνει την αστυνομία της σε σχολεία και συλλαμβάνει μαθητές και μαθήτριες που αντιστέκονται στην υποβάθμιση και την  ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης απειλώντας τους με στέρηση της συμμετοχής στις πανελλαδικές εξετάσεις. Διώκει Τούρκους αγωνιστές που τόλμησαν να αντισταθούν στο φασιστικό κράτος της Τουρκίας και παραμένουν ενεργοί πολιτικά στην εδώ κοινωνία. Εξισώνει την ανθρώπινη ζωή με την αξία ενός εισιτηρίου και σε δολοφονεί, αν δεν το επικυρώσεις.

Το έχουμε πει και το ξαναλέμε, όσο αυτοί μιλάνε για κέρδη και ζημιές, εμείς θα είμαστε εδώ και θα φωνάζουμε ότι μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Ο Αλέξης, ο Λουκμάν, ο Φύσσας και ο Μπερκίν φωτίζουν το δρόμο της αντίστασης.

...ντόπιο και ξένο κεφάλαιο μέσω της κυβέρνησης, τρόικας και ΔΝΤ προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι και όλες εμείς ευθυνόμαστε  για την τωρινή οικονομική κατάσταση της χώρας. Για αυτούς φταίνε οι άστεγοι που δεν έχουν σπίτι και φαγητό. Την ίδια στιγμή που κάποιοι στολίζουν τα δέντρα με πουλόβερ, πολλοί άνθρωποι κοιμούνται στο δρόμο. Κι ενώ το σχέδιο κατασχέσεων πρώτης κατοικίας είναι έτοιμο, χιλιάδες άνθρωποι παρακαλάνε για ένα πιάτο φαΐ. Όλα αυτά είναι εγκλήματα των πλουσίων που συνεχίζουν να πλουτίζουν από την φθηνή και ανασφάλιστη εργασία.  Η φτώχεια μας όμως δεν μας χωρίζει, αλλά μας ενώνει. Το δικαίωμα στη στέγη και στην τροφή μάς αφορά όλους και όλες και πρέπει να είναι αναφαίρετο. Ενάντια στα πλούτη τους υψώνουμε την  αλληλεγγύη, το μεγαλύτερο όπλο μας.

...η κοινωνία οργανώνεται και αντιστέκεται. Γιατί ο πόλεμος αυτός δεν τελείωσε ακόμα. Αγώνες εργατικοί (καθηγητές, ΕΡΤ, καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες) και τοπικοί (Σκουριές, ΣΜΑ Ευκαρπίας, καταστροφή χημικών όπλων ανοιχτά της Κρήτης) συνεχίζονται και δυναμώνουν μέρα με τη μέρα. Στεκόμαστε όλοι στο πλευρό τους. Παλεύουμε ενάντια στην εξόρυξη του χρυσού. Απαιτούμε το νερό μας να παραμείνει δημόσιο αγαθό. Και μαζί με τους εργαζομένους θα παλέψουμε όλοι και όλες μαζί. Το εργοστάσιο της Βιο.Με. μάς δείχνει τον δρόμο της αυτοδιαχείρισης. Το δύσκολο  δρόμο της ανεργίας και της φτώχειας μπορούμε να τον παλέψουμε ενωμένοι μέσα  από την αντίσταση και την οργάνωση. Γιατί ακόμα κι όταν διώκουν την αλληλεγγύη, όπως στην περίπτωση του σχολείου Αλληλεγγύης, ‘Οδυσσέας’, δεν μας πτοούν. Όπως ο ‘Οδυσσέας’ δε σταμάτησε να προσφέρει μαθήματα σε μετανάστες και μετανάστριες, έτσι όλοι μας ξανασηκωνόμαστε και συνεχίζουμε τον κάθε μικρό ή μεγάλο καθημερινό αγώνα.

...μπορούμε να οργανωθούμε ενάντια στο σύστημα και στην κυβέρνηση και να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν. Το πρώτο μας όπλο ήταν και θα είναι η αλληλεγγύη ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό που μας επιβάλλουν. Συμμετέχουμε στα σωματεία εργαζομένων, στους συλλόγους μεταναστών, στις συνελεύσεις γειτονιών, στις κουζίνες αλληλεγγύης και προσπαθούμε να φτιάξουμε δομές στήριξης παντού. Στηρίζουμε τα κοινωνικά ιατρεία αλληλεγγύης και ταυτόχρονα συμμετέχουμε στον αγώνα για δημόσια και δωρεάν υγεία ως καθολικό δικαίωμα. Οργανωνόμαστε σε επιτροπές κατοίκων και διεκδικούμε ρεύμα και νερό για κάθε σπίτι. Γιατί τον κόσμο αυτόν τον αλλάζουμε καθημερινά μέσα από τις δράσεις μας.

Για όλα αυτά και γι' άλλα τόσα που μας προβληματίζουν καθημερινά και θέλουμε να μοιραστούμε και να συζητήσουμε. Για ένα ποτήρι κρασί δίπλα σε μια μπάντα δρόμου που θα παίζει τις μουσικές για τις δικές μας ζωές κι όχι για τη χλιδή των πλουσίων. Για να δούμε μια παράσταση από ανθρώπους σαν εμάς, που να μιλά με τη δική μας γλώσσα, για τις δικές μας ανάγκες ή τα δικά μας όνειρα. Για να ανοίξουμε τους γευστικούς μας ορίζοντες δοκιμάζοντας τις μεταναστευτικές κουζίνες και να  γνωρίσουμε την παράδοση των σημερινών μας γειτόνων μέσα από τους χορούς και τα τραγούδια τους.

Γιατί αυτές οι τρεις μέρες του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ είναι οι δικές μας μέρες, οι μέρες των από κάτω. Οι μέρες που θα  βρεθούμε όλοι και όλες μαζί για να οργανωθούμε και να φωνάξουμε δυνατά ότι μπορούμε να νικήσουμε, αλλά και για να χαρούμε και να γιορτάσουμε τον δικό μας πλούτο. Τον πλούτο της πολυφωνίας μας, τον πλούτο των αγώνων και τον κινημάτων.